Opleiding en erkenning van assistentiehonden voor mensen met een bijzondere psychische kwetsbaarheid
Waarover gaat het?
Ook al is het landschap van geestelijke gezondheidszorg stevig ontwikkeld, toch lijkt er voor sommige mensen totaal geen plaats te zijn. Zo botste ook Clarisse op jonge leeftijd al op de harde grenzen van ons zorglandschap. Na meerdere lange trajecten en opnames en met een rugzak vol zware levensbagage, werd ze op 17-jarige leeftijd beschouwd als 'uitbehandeld', 'niet meer te helpen'. Uiteindelijk kon ze wel terecht in de Gooikenshoeve waar ze -los van protocollen en schema's- tijdens de laatste jaren van haar leven liefdevol omringd werd en haar beste vriend ontmoette: assistentiehond Miro.
Een assistentiehond kan een enorme meerwaarde betekenen voor mensen met een psychische kwetsbaarheid. Het maakt het voor hen mogelijk om te kunnen zijn wie ze zijn. Het verkrijgen én het hebben van een assistentiehond botst echter op heel wat limieten zoals regelgeving en stigma. Clarisse overleed op 19-jarige leeftijd aan euthanasie wegens ondraaglijk psychisch lijden. Haar wens was dat er met haar nalatenschap en nieuw te werven fondsen ondersteuning zou worden geboden bij de opleiding en erkenning van assistentiehonden voor mensen met een bijzondere psychische kwetsbaarheid.
Blijf op de hoogte van nieuwe Fondsen en filantropieformules
