Trouwen of samenwonen: waar op letten als je de grote sprong waagt

Eén partner, tot de dood ons scheidt. Wij willen het elkaar nog altijd beloven, maar in de werkelijkheid draait het vaak anders uit. Bijna een op de drie huwelijksbootjes vaart op de klippen, bij samenwoners ligt de kans dat de relatie schipbreuk lijdt, nog hoger. De financiële gevolgen laten zich vaak nog langer voelen dan de emotionele. Echtscheiding is een grote oorzaak van armoede. 38,5 procent van de ouders die er alleen voor staan, vaak na een scheiding, heeft een armoederisico; 80 procent van de alleenstaande ouders zijn vrouwen.

In elke relatie maakt een koppel keuzes: over de gezinswoning, over het gezamenlijke vermogen, over welke partner eventueel minder gaat werken als er kinderen zijn. Partners halen niet bij elke beslissing de rekenmachine boven om de gevolgen van die keuzes te becijferen. Zij vertrouwen elkaar. Zij doen dit toch samen? Tot het fout loopt tussen hen en het ieder voor zich wordt. Op dat moment wordt de impact van al deze keuzes duidelijk.

Veel gehuwden en samenwoners gaan er voetstoots van uit dat de wetgever er dan is om hen te beschermen tegen ongelukkige gevolgen. Voor gehuwden is dat deels zo. De bescherming is voor hen groter dan voor samenwoners. Samenwoners hebben vaak geen besef van het juridische niemandsland waarin ze zich bevinden als zij niets op papier hebben laten zetten. Bij een relatiebreuk is het dan zeker voor de financieel zwakkere partner een brutaal ontwaken.

Deze brochure is een eerste checklist. Ze geeft een idee van de belangrijkste juridische verschillen tussen huwelijk, feitelijk of wettelijk samenwonen en de mate van bescherming die deze samenleefvormen bieden.

Deze brochure zal in een gedrukte versie beschikbaar zijn vanaf eind februari 2014.